ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΦΙΑΣΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ LOCAL BANDS ΣΤΗΝ ΠΛΑΖ

[γράφει η Μαρίνα Τσαματσούλη] / [φωτό: Έφη Φωτοπούλου]

Τα καλοκαιρινά φεστιβάλ όπως τα έχουμε μάθει και ζήσει δεν είναι πια εδώ. Αυτή είναι το προσωπικό μου συμπέρασμα και το καταθέτω μετά το χθεσινό φιάσκο με την συναυλία που διοργάνωσε ο δήμος Ναυπακτίας στην πλαζ. Το προϊόν δεν είναι πια διαθέσιμο για κάνεναν ούτε για ντόπιους ούτε για τουρίστες. Οι καταγγελίες για διατάραξη κοινής ησυχίας στις 11 οδήγησαν σε διακοπή της συναυλίας.

Ενα υπέροχα σκηνικό, τοποθετημένο στο πιο ωραίο σημείο της πόλης: στην πλαζ, με τη θάλασσα δίπλα και με θέα στο ενετικό κάστρο, τόσο όμορφο ώστε να το χαζεύεις όλο το βράδυ. Παρέες παντού που είχαν καιρό να συναντηθούν και είχαν την καλύτερη διάθεση για ένα πάρτυ εκεί στα χαλίκια της Ψανής, όπως παλιά! Κι όμως κάτι πήγε στραβά.

Κι ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. Πρώτος στο Lepanto Rock Festival εμφανίστηκε ο Δημήτρης Κοργιαλάς. Ωραίος μουσικός, πιστός σε αυτό που κάνει και αγαπητός σε όλους. Την σκυτάλη έδωσε στο απόλυτο λοκαλ γκρουπ τους ΤHE BAD HABITS που ξέρουν να επικοινωνούν με το κοινό τους και να το ξεσηκώνουν. Θα ήθελα βέβαια, την επόμενη φορά και εφόσον έχουν περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους να ρισκάρουν πηγαίνοντάς μας ένα βήμα παρακάτω. Ξέρω πως μπορούν να το κάνουν, όχι μόνο γιατί είναι μια μπάλα ενέργειας αλλά γιατί είναι ικανοί μουσικοί.

Κι εκεί που έχουμε αρχίσει να ιδρώνουμε από το χορό και να κλείνει η φωνή από το τραγούδι, εμφανίζεται με άγνωστες διαθέσεις ο -ταλαντούχος ομολογουμένως- τραγουδοποιός Γιώργος Γκέκας. Μπορεί να ήρθε στην σκηνή με τους φίλους του όπως ξεκάθαρα μας είχε ανακοινωθεί στο δελτίο τύπου [ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΕΚΑΣ & FRIENDS], αλλά ξέχασε πως οι φίλοι του δεν συμμετέχουν στο προσωπικό του δίσκο που μόλις κυκλοφόρησε και ήθελε διακαώς να μας τον προμοτάρει. Δεν λέω, δικαίωμα στο καλλιτέχνη να παρουσιάσει δυο, άντε τρία από τα νέα του κομμάτια. Γιατί όμως επιλέγει σε ένα φεστιβάλ για τις ντόπιες μπάντες να κάνει άμεση προβολή του προσωπικού του δίσκου; Αλήθεια, εμείς περιμέναμε από τον ίδιο και την μουσική του παρέα να τα σπάσουν στην κυριολεξία, παίζοντας σερφ μουσικάρες. Έτσι μας έχουν συνηθίσει, εξάλλου.

Στο μεταξύ, όσοι αναμέναμε το γκρουπ FOURTH MODE, μείναμε άφωνοι από το άδοξο τέλος ενός φεστιβάλ που στην τελική εξελίχτηκε σε μεγάλη… απογοήτευση. Η συνέχεια είναι γνωστή. Έχει σκάσει ήδη γύρω στις 11 η πρώτη καταγγελία από υπερήλικα συντοπίτη και σκέφτομαι… ”μα δεν του άρεσαν οι μπαλάντες του Γκέκα, δεν τον νανούρισαν, δεν του θύμισαν τα μπλουζ που χόρευε στα νιάτα του; Γιατί τέτοια πρεμούρα να διακόψει τη συναυλία προτού ανέβει στη σκηνή το τελευταίο γκρουπ; Μήπως έδωσε εντολή να βγάλουν και τα τζιτζίκια τον σκασμό ώστε να απολαύσει ανενόχλητος τον ύπνο του;”.

Σε λίγο έσκασε άλλη μια καταγγελία. Αλίμονο! Μία, ίσον καμία.

Η συνέχεια αναμενόμενη, ΔΥΣΤΥΧΩΣ! Η συναυλία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, η μουσική σταμάτησε στις 12 παρά κάτι, οι FOURTH MODE δεν ανέβηκαν στην σκηνή και εμείς έπρεπε να γίνουμε κολοκύθες τις 12 ακριβώς μαζεύοντας τα κουτάκια από τις μπύρες μας. Αναρωτιέμαι ακόμη και σήμερα που γράφω αυτές τις αράδες αν οι διοργανωτές έχουν ζητήσει συγνώμη από το γκρουπ που θα εμφανιζόταν στο τέλος. Μη σαν πω, αν σκέφτηκαν το ενδεχόμενο να ζητήσουν συγνώμη κυρίως από όλους εμάς!

Κατά τη ταπεινή μου γνώμη αλλά και όσων μουρμούριζαν ενοχλημένοι που τόσο άδοξα διακόπηκε η συναυλία, ένα φεστιβάλ θέλει σοβαρή αντιμετώπιση και οργάνωση. Ο δήμος Ναυπακτίας αποδείχτηκε λίγος. Είναι σαν να βάζει ο ίδιος αυτογκόλ• Αν και η ιδέα του να καλέσει στη σκηνή μόνο λοκαλ μπάντες είναι εξαιρετική, την ίδια στιγμή δεν μπαίνει μπροστά και να υπερασπιστεί το ίδιο του το φεστιβάλ. Να αναφέρω πως γύρω στις 11.30 ανέβηκε στη σκηνή ο αντιδήμαρχος Τσουκαλάς και με ολίγον επαναστατικό ύφος είπε: «παίξτε μέχρι το πρωί». Ωπα, κύριε αντιδήμαρχε τους τρομάξατε! Λίγα λεπτά μετά, οι κιθάρες σταματούν, το συγκρότημα κατεβαίνει από την σκηνή και μια φωνή μας ανακοινώνει… «μέχρι εδώ ήταν, ευχαριστούμε!».

Έτσι με αφορμή το χθεσινό φιάσκο, λίγο προτού αποφασίσουμε να προωθηθούμε στα μπαράκια του λιμανιού, ρώτησα μερικά φιλαράκια από διαφορετικά μουσικά backgrounds, και ηλικίες να μου πουν τι γνώμη τους για ό,τι ζήσαμε χθες περιμένοντας να βγει και το τελευταίο γκουπάκι, μήπως και χορέψουμε λιγάκι ακόμη. Οι αυθόρμητες λέξεις των φίλων μου ήταν μονολεκτικές. Δηλαδή; «Απογοήτευση», «Είμαστε ακόμη χωριό», «Φιάσκο», «Είμαστε ΜΟΝΟ για τα πανηγύρια…».

Μεταξύ μας και να κάνουμε τουλάχιστον ένα παράπανο της προκοπής, δεν είδα την ίδια ευαισθησία με την τήρηση του νόμου «για διατάραξη κοινής ησυχίας» όταν ένα διήμερο πριν τα κλαρινοπάρτυ έδειχναν το καλύτερο εαυτό τους δεξιά και αριστερά της πόλης. Χωρίς παρεξηγήσεις – αγαπώ κι εγώ τα κλαρίνα- και κάθε είδους διασκέδαση που σε βάζει σε διάθεση ξελογιάσματος τα αυγουστιάτικα βράδια, αλλά να είμαστε δίκαιοι.

Και στο κάτω κάτω, φτάνει πια με τις γελοίες καταγγελίες μέσα στο κατακαλόκαιρο και με την ξαφνική συμμόρφωση απέναντι στο νόμο. Τελικά αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας αν όχι στα καλοκαίρια μας είναι περισσότερη μουσική. Και κάποιον να στηρίζει και αυτή την επιλογή!