ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΥΡΙΑΖΗ

⌈ΤHE λocals ∴ OΙ ντόπιοι⌋

Ο Ευ-οίνος άνοιξε το 2005 για όλους εμάς. Για να τρώμε, να πίνουμε, να μοιραζόμαστε και να γελάμε σε μία όμορφη ατμόσφαιρα, στην άκρη του Στενοπάζαρου της μκρής μας πόλης.

Εδώ οι μπουκιές είναι χορταστικές. Τα τραπέζια στρώνονται με φροντίδα. Τα γκαρσόνια είναι χαμογελάστα. Τα πιάτα προκαλούν συγκίνηση και νοσταλγία με τις γεύσεις τους και το μενού κρύβει τη ματιά του ντόπιου ή του έλληνα του εξωτερικού που κάθε καλοκαίρι ξεκινά και κλείνει τις διακοπές του από εδώ, το μεζεδοπωλείο του Γρηγόρη Κυριαζή και του Θανάση Πελέκη, των δικών μας αγαπημένων λόκαλ ιδιοκτητών.

Aυτό που μας ενδιαφέρει είναι να είναι χαρούμενος ο κόσμος που έρχεται στο μαγαζί, εξηγεί ο Γρηγόρης ξεκίνωντας μία γλυκιά συζήτηση μαζί μας για όλα…

Η ιστορία από την αρχή ∴ Ξεκίνησα να δουλεύω το 1996 σε εστιατόρια στην Ψανή και μετά εργάστηκα σε όλους και πέρασα από όλα τα πόστα, από λάντζα μέχρι σέρβις. Έτσι έμαθα τη δουλειά. Όταν επέστρεψα από φαντάρος αλλά και λίγο νωρίτερα είχα βάλει με κάποιον τρόπο στο μάτι το συγκεκριμένο σημείο που σήμερα έχουμε φτιάξει τον Ευ-οίνο. Τότε ήταν ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, ένα γιαπί, κυριολεκτικά. Κι όμως, εμένα η διαίσθηση μου με οδηγούσε σε αυτό!

Ήταν σαν με φώναζε. Περνούσα, το χάζευα, και ονειρευόμουν. Το ήθελα και το διεκδίκησα. Μαζί με τον συνεργάτη μου αλλά και παιδικό μου φίλο τον Θανάση Πελέκη, από πάντα θέλαμε να δημιουργήσουμε το δικό μας χώρο. Ονειρευόμασταν να φτιάξουμε κάτι το διαφορετικό. Έτσι ήμασταν από πιτσιρίκια, ψάχναμε το αλλιώτικο. Μετά από 3 τουλάχιστον αποτυχημένες προσπάθειες να πείσουμε τον ιδιοκτήτη για τις καλές μας προθέσεις τα καταφέραμε. Το νοικιάσαμε και το χτίζαμε από την αρχή. Όπως εμείς θέλαμε.

Φοβερό συναίσθημα. Ημασταν μόλις 24 χρονών και οι δύο. Ο Ευ-οίνος, όπως βάφτισε η σπιτονοικοκυρά μας, το δικό μας κουτούκι, άνοιξε την κουζίνα του για τους Ναυπάκτιους στις 5 Δεκεμβρίου του 2005.

Η ιδέα ∴ Εξαρχής ήταν να κάνουμε μία ψησταριά λίγο διαφορετική από τις άλλες ωστόσο να μοιάζει με αυτές που είχαμε τόσο χρόνια δουλέψει. Η τυχαία γνωριμία με ένα καραβίσιο σεφ μάς άλλαξε εντελώς το πρότζεκτ και όχι μόνο αυτό, αλλά και ολόκληρο το μενού. Αυτός διαμόρφωσε το ύφος της κουζίνας που υπάρχει ακόμη και πειραματίστηκε παντρεύοντας τη μεσογειακή με την παραδοσιακή κουζίνα.

Και κάπως έτσι, προέκυψε ο Ευ-οίνος και ευτυχώς έκανε τη διαφορά. Δίπλα του ο Θανάσης κι εγώ καταλάβαμε τους συνδυασμούς των γεύσεων και πλέον μπορώ να πω με περηφάνια πως έχουμε διαμορφώσει δύο μενού, ένα για το καλοκαίρι κι ένα για το χειμώνα που περιλαμβάνουν περίπου 85 διαφορετικά πιάτα δοκιμασμένα και αγαπημένα από όλους τους θαμώνες.

Η κότα λυράτη ∴ Τα περισσότερα ονόματα στον κατάλογο είναι περίεργα, αστεία και ευφάνταστα και προέκυψαν από τις παραγγελίες των πελατών. Αυτοί μας βοήθησαν πραγματικά.

Αγαπημένο πιάτο ∴ “Το πακέτο”: χοιρινό με φρέσκα μανιτάρια, κρεμμύδι, σάλτσα από μουστάρδα και λιωμένη μοτζαρέλα.

Οι εμπειρίες μέχρι τώρα ∴ Έμαθα να είμαι ευέλικτος στον επαγγελματικό χώρο. Να είμαι δυνατός και ικανός να ανταπεξέλθω σε όλες τις καταστάσεις. Επίσης το κυριότερο από όλα είναι πως γνώρισα πολύ κόσμο και ωραίο κόσμο. Βέβαια κάθε κοινωνική δουλειά έχει τα υπέρ και τα κατά της.

Γνωρίζεις κόσμο αλλά και φθείρεσαι μέσα από αυτή την οικιειότητα που εκ των πραγμάτων αναπτύσσεται. Ενας θαμώνας με τον καιρό θα θελήσει να σου εξομολογηθεί τα προβλήματά του κι εσύ σαν καλός ακροατής /φίλος θα κάτσεις να τα ακούσεις και πολλές φορές θα επηρεαστείς από αυτά. Ευτυχώς που συχνά θα σου μοιραστεί και ό,τι όμορφο του συμβαίνει!

Η σχέση με το Θανάση ∴ Μεγαλώσαμε μαζί. Η συνεργασία μας πέτυχε γιατί μάθαμε να κάνουμε αμοιβαίες υποχωρήσεις και δεν ξεχάσαμε ποτέ, πως ένα από τα όνειρα που είχαμε από παιδιά, καταφέραμε να το πραγματοποιήσουμε. Είναι πολύτιμος φίλος και μετά συνεργάτης. Εγώ έχω πει και έχω σκεφτεί πολλές φορές να τα παρατήσω. Ο Θανάσης [Πελέκης] ποτέ. Ο Θανάσης με κράτησε.

Ένιωθα πως οι ευθύνες μεγάλωναν και δεν είχα τη δύναμη και την όρεξη να τις αντέξω. Θυμάμαι πως το 2012 ήταν μία χρονιά στην οποία δουλεύαμε με τον Θανάση όλη μέρα. Χωρίς υπερβολή. Για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες που προέκυπταν όσο η κρίση είχε αρχίσει να αγγίζει σοβαρά την επιχείρησή μας. Σιγά σιγά το ξεπέρασα και σκέφτηκα πως πρέπει να είμαι υγιής για να προσέχω την οικογένεια μου.

Η σούπερ, αξέχαστη χρονιά ∴Τη θυμάμαι με νοσταλγία. Ήταν το 2007. Φοβερή χρονιά. Δεν προλαβαίναμε να σερβίρουμε τους πελάτες. Ο κόσμος είχε οικονομική άνεση και του άρεσε να τρώει συχνά έξω.

Η μεγαλύτερη αγωνία ∴ Διανύουμε δύσκολες εποχές, σε μια Ελλάδα που μόνο η διαπλοκή σε σώζει. Ξέρω εκ των προτέρων πως θα ματώσω για το μέλλον των παιδιών μου και το μέλλον τους θα είναι αβέβαιο. Το μόνο βέβαιο είναι πως αναγκαστικά θα γίνουν μετανάστες για ένα καλύτερο αύριο.

Η σχέση με το προσωπικό ∴ Εμείς στο προσωπικό έχουμε βάλει μια γραμμή, έναν θα λέγαμε εσωτερικό κανονισμό ο οποίος έχει κάποιους κανόνες που κανείς δεν πρέπει να τους παραβλέψει. Ο πρώτος και καλύτερος λέει “ό,τι πρόβλημα κουβαλάς δεν θα το μεταφέρεις στη δουλειά. Δεν θα επηρέασεις την ψυχολογία του πελάτη. Τα προβλήματα τα αφήνουμε στο σπίτι μας”.

Η σχέση με τον πελάτη ∴ Ο καλός πελάτης είναι αυτός που σε σέβεται. Δεν είναι ο πελάτης που θα σου αφήσει πολλά λεφτά. Αυτός που σέβεται την προσπάθεια σου να τον εξυπηρετήσεις με ευγένεια και προθυμία.

Αγαπάμε τους ντόπιους πελάτες. Αυτοί ξέρουν να τρώνε καλά. Και κάτι ακόμη. Στην επαρχία αν κάτι δεν τους αρέσει, αμέσως σηκώνουν κόκκινη κάρτα. Δεν σου χαρίζουν δεύτερη ευκαιρία! Γι’ αυτό, αν παρατηρήσεις -όλοι, μα όλοι οι επαγγελματίες στο χώρο της εστίασης της Ναυπάκτου- προσπαθούν είτε λόγω εμπειρίας, είτε λόγω θέλησης να προσφέρουν άψογη εξυπηρέτηση και άριστη ποιότητα, συνδυασμό που δεν βρίσκεις εύκολα πια.