ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ΜΟΛΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ
Στα τέλη Ιανουαρίου έγινε γνωστό ότι η Ένωση Αγίου Δημητρίου, μια ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου στο Αγρίνιο, δημιούργησε το πρώτο τμήμα υποδομής για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού στην Ελλάδα. Η είδηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στην πόλη, ενώ μέχρι τη δεύτερη εβδομάδα λειτουργίας του έχουν γίνει ήδη 16 αιτήσεις για συμμετοχή. Οι προπονήσεις λαμβάνουν χώρα στο ΔΑΚ Αγρινίου, το οποίο και επισκεφτήκαμε για να παρακολουθήσουμε μία από αυτές.
Όταν φτάσαμε στο γήπεδο, ο προπονητής του τμήματος και καθηγητής ειδικής αγωγής, Γιώργος Αρμύρας, έδινε οδηγίες στα παιδιά για τις ασκήσεις που θα ακολουθήσουν. Ανάμεσα τους, ο Γιώργος.
Ο Γιώργος είναι 30 ετών, αποτελεί μέλος της εθνικής ομάδας που συμμετέχει στα Special Olympics, είναι πτυχιούχος πληροφορικής και γεωπονίας και αγαπάει το ποδόσφαιρο. Είναι «Αεκάρα», όπως λέει χαρακτηριστικά, του αρέσει να παίζει επιθετικός και το πρότυπό του είναι ο Σέρχιο Αραούχο. Τα ίδια φίλαθλα αισθήματα τρέφει και ο Παναγιώτης.
«Νιώθω τέλεια. Μου αρέσει η μπάλα βασικά. Παρακολουθώ. Είμαι φανατικός αλλά όχι οπαδός. Δεν πάω για ξύλο και τέτοια. Αγαπάω την ΑΕΚ και είμαι σίγουρος ότι θα πάρει και πάλι το πρωτάθλημα. Έχω γνωρίσει τον κύριο Αλμέιδα και τους παίκτες. Μου αρέσει να παίζω κυρίως στο τέρμα. Είμαι πολύς καλός. Δύσκολα μου βάζει κανείς γκολ» εξηγεί.
Αυτοί οι δύο είναι από τους μεγαλύτερους του τμήματος και εκείνοι που βοηθούν τα υπόλοιπα παιδιά να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο άθλημα. Η προπόνηση είναι ουσιαστικά χωρισμένη σε δύο μέρη. Το πρώτο αφορά την προθέρμανση. Τα μέλη της ομάδας πηδούν εμπόδια και τρέχουν ανάμεσα στα κονάκια για να ζεσταθούν. Ύστερα στήνονται στη σειρά και ένα ένα εκτελεί σουτ στον Παναγιώτη που βρίσκεται στο τέρμα.
Ο Γιώργος Αρμύρας έχει ενθουσιαστεί από το ενδιαφέρον των παιδιών να μάθουν και να παίξουν ποδόσφαιρο. «Βλέπω μεγάλη εξέλιξη στα παιδιά. Το ποδόσφαιρο είναι η αφορμή να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση, να κοινωνικοποιηθούν, να γνωριστούν μεταξύ τους, να γίνουν φίλοι. Είναι ένα ομαδικό άθλημα. Και αυτό δεν αφορά μόνο τα ίδια αλλά και τους γονείς τους» εξηγεί.
«Το τμήμα είναι ισότιμο με όλα τα άλλα της ομάδας. Θα ακολουθούν όλες τις δραστηριότητες. Θέλουμε τα παιδιά να ξέρουν ότι είναι μέρος ενός συνόλου»
Ο ίδιος ασχολείται εδώ και είκοσι χρόνια με την ειδική αγωγή. «Τελείωσα γυμναστική ακαδημία και φυσικοθεραπεία. Οι δύο κουμπάρες μου έτυχε να είναι μητέρες παιδιών με αυτισμό. Η γυναίκα μου είναι ειδική παιδαγωγός, λογοθεραπεύτρια. Όποτε κατάλαβα από πολύ νωρίς πώς είναι να δουλεύεις με αυτά τα άτομα» προσθέτει. Έχει εργαστεί σε αρκετές δομές ενώ την τελευταία δεκαετία διδάσκει στο Ειδικό Γυμνάσιο και Λύκειο Αγρινίου. Όπως σημειώνει, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ μεγάλα βήματα στην ειδική αγωγή στη χώρα.
«Όταν ήρθα στο Αγρίνιο το 2003, ήταν πολύ πίσω. Έβλεπαν ένα παιδί με αυτισμό και το αντιμετώπιζαν λες και είχε πέσει από τον Άρη. Σήμερα έχει γίνει πολλά βήματα μπροστά». Το ζήτημα, κατά τον ίδιο έχει να κάνει κυρίως με την οικογένεια. «Αν ο γονιός δεν μπορεί να δεχθεί ότι το παιδί του είναι στο φάσμα, δεν το πηγαίνει στο ειδικό σχολείο. Έτσι όμως του κάνει κακό. Από την άλλη υπάρχουν και γονείς που κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους και προσπαθούν να τα βοηθήσουν με κάθε τρόπο». Το μεγάλο του άγχος, όμως, αφορά το μέλλον τους.
«Ο πόνος μου είναι ότι το μέλλον αυτών των παιδιών, μετά το τέλος του σχολείου είναι αβέβαιο. Πρέπει το κράτος να μεριμνήσει προκειμένου αυτά τα παιδιά να έχουν μια επαγγελματική αποκατάσταση. Να είναι ισότιμα στην κοινωνία» εξηγεί. Το ποδόσφαιρο είναι ένας τρόπος για να το πετύχει.
«Το τμήμα είναι ισότιμο με όλα τα άλλα της ομάδας. Θα ακολουθούν όλες τις δραστηριότητές της. Θα έρθουν στον χορό που διοργανώνουμε κάθε χρόνο, θα λαμβάνουν μέρος στα τουρνουά. Θέλουμε τα παιδιά να ξέρουν ότι είναι μέρος ενός συνόλου» συμπληρώνει.
διαβάστε την συνέχεια εδώ: ↘↘
[Άκης Κατσούδας-gazzetta.gr]
